H ousia tis eirwnias

Η ειρωνία της ουσίας.

den blepeis pou den blepeis?

Η Μικρή Ξαδέρφη Του, στροφάριζε καμιά φορά πιο γρήγορα από τον Ίδιο.

Οπότε, έτσι και σήμερα το πρωί, γύρισε με πρωτοφανή απορία και τον ρώτησε.

"Καλά! Εσύ δεν βλέπεις ότι δεν βλέπεις;"

(Ε;!;!

Μισό λεπτό! 

Για μισό λεπτό να ξεκαθαρίσουμε κάτι: 

Η Ξαδέρφη Του ήταν 8 χρονών! Και ΔΕΝ είχε διαβάσει τίποτα λογοτεχνικό εκτός από τις μαλακίες του σχολείου και από ένα βιβλίο που περιγράφει κάτι σαν εναέριο ποδόσφαιρο πάνω σε μαγικά σκουπόξυλα και πώς ένας βετεράνος hooligan της αντίθετης ομάδας για εφτά χρόνια, του κάνει την ζωή δύσκολη ώστε να μην ξαναπαίξει! Κι όμως αυτό το κορίτσι πέταξε κάτι έξυπνο... Προφανώς τέτοια τεχνάσματα του λόγου δεν τα είχε καν ακουστά. Οπότε ήταν η προφανής απορία της και αυτό λέει κάτι. )

Ο Ίδιος, αφού πήγε να πνιγεί με το καλαμάκι (καλά! μεταξύ μας, μιλάμε για παιδί απ' τα λίγα, έτσι; ) μίλησε:

-Τι εννοείς Μικρή;
-Θέλω να πω, την έχεις πατήσει κι άλλες φορές! Έτσι δεν είναι; Θα έπρεπε να ξέρεις πως είναι να την πατάς!
-Εννοείς την αίσθηση;
-Ναι!
-Και δηλαδή τώρα την έχω πατήσει ας πούμε;;
-Ξέρω 'γω; Για σκέψου λίγο!
-Δίκιο θα έχεις... Αλλά τι είναι αυτό που δεν βλέπω;
-Την Πρώην σου ρε Μαλάκα! Σε χαιρετάει τόσες ώρες!

( ΧΑΧΑ! Ασχολίαστο! )

Μισό λεπτό τώρα να σας πω δυο λογάκια για την Πρώην του. Τελείωσε Μαθηματικό αν και η ίδια λέει ότι θα ήθελε να σπουδάσει στην Καλών Τεχνών. Ύψος καλό. Για γυναίκα. Σώμα όμορφο. Αν και όχι σαν αυτά που βλέπουμε στα περιοδικά και όλοι λέμε ότι τα σιχαινόμαστε γιατί μας θυμίζουν χυλόπιτες του Λυκείου (κάτι που δεν είναι ανάγκη να το αναφέρουμε βέβαια). Μαλλιά μαύρα μακριά. Μάτια όμορφα, στόμα απ' τα λίγα. Το μυαλό της δεν έκοβε και πολύ άλλα έπειθε τους πάντες για τ' αντίθετο. Ε! Ο δικός σου όμως... καψούρης! Χώρισαν γιατί ήταν καλό παιδί (έτσι τελειώνουν όλα τα παραμύθια άλλωστε). 

Της έκανε ένα νεύμα και ήρθε προς το μέρος του. Κάτι του είπε που δεν μας νοιάζει. Ούτως ή άλλως ήταν πολύ προσωπικό για να το ανεβάσω στο internet.

Η Ξαδέρφη κοιτούσε αδιάφορα προς την άλλη μεριά.

Ένας σκύλος πλησίαζε παράλληλα με το τραπεζάκι του cafe και μέχρι να φτάσει απέναντί τους, η συζήτηση είχε μπει στο ψητό.

Δύο ζευγάρια μάτια που κάναν τα ανήξερα για την τραγωδία που πέρασαν οι κομιστές τους -αλλά και με την οικειότητα των εραστών παράλληλα, συνόδεψαν άγαρμπα μια άγαρμπα έντεχνη πρόσκληση για prive έξοδο. (Ξες, τα δυο τους! )

• Το ραντεβού κανονίστηκε. 
• Και οι δυο αγχώθηκαν. 
• Συναντήθηκαν. 
• Πέρασαν πολύ όμορφα και είπαν να το ξανακάνουν. 
• Χόρεψαν για μέρες γυμνοί πάνω από κρεβάτια, κάτω από τραπέζια μέσα σε σεντόνια, και επένδυσαν τόνους σωματικών εκκρίσεων για την επιτυχία της εβδομάδας τούτης. 
• Και μετά έζησαν πολύ ερωτευμένοι 
• ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! 

Όχι, όχι είπαμε! Καλά ήταν, αλλά δεν κράτησε και πολύ... 

Πάλι όμως,

   δεν είδε ότι δεν έβλεπε 

την Πρώην
να τον χαιρετάει...

    

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

(Προβληματίζομαι...)

Πρωινή ανάσα

Κρυφά κρύφτηκε πίσω από το κρασί η Κρυπτίνα και κρυφοκοίταγε. Θωλό βλέμμα, ντροπαλό χαμόγελο, μαύρο καπέλο, ανοιχτόχρωμη αύρα.

Φασαρία.                                                                                                                                    Τσιγάρα.

Κόσμος.                                                                                                               Καταρρέουσες κατάρες.

Χρωματικές κλίμακες κατέβαιναν τα συνηθισμένα γέλια τα οποία (σημειωτέον) σπάγαν υπό την πίεση των υπερφορτωμένων τραπεζιών. Το πάτωμα γλιστρούσε.

Η miss-Μαντήλι, η κολλητή της, πηδιόταν στην τουαλέτα. Έτσι, βρήκε τον χρόνο και άρπαξε το ποτήρι και κατασκόπευε τους θαμώνες. Πορτοκαλο-καφέ διαστρεβλωμένα είδωλα. Ενδιαφέρον το οποίο ζυγίζει μόλις 5 δευτερόλεπτα.

Στρίβει τσιγάρο. Το ανάβει. Το τσιγάρο.

Μπαίνει μέσα ο Αχιλλέας. Κάθεται. Κάθεται στην αρχή. Μετά της κάθεται. Στο στομάχι της. Δεν τον αντέχει. Δεν τον άντεχε βασικά.

Ξύπνησε δίπλα του σήμερα. Πονοκέφαλος. Χαμόγελο.

Γλωσσόφιλο με πρωινή ανάσα

TTT (Tessera & Trianta Tria)

Δεν είχα τίποτα να πω.

Για τρία φριχτά δευτερόλεπτα είχα παγιδευτεί σε μια ερώτηση-ματ!

Σιωπή βαρυσήμαντη*. Μια αφαιρετική ματιά στο 4'33''. Η αυτοπεποίθησή μου πέταξε αγουέυ:

Βαριά. Σαν δυο καρπούζια σε μια μασχάλη. Σημαντική. Σαν την στραβοτζελωμένη τούφα μαλλιών στο καθρέφτη ενός ολοφώτιστου ασανσέρ. Βαρυσήμαντη και η ερώτηση**.

"...και δηλαδή; Πως στροβιλίζονται οι καπνοί του τσιγάρου;"

"Ε! Κάπως." Κατάφερα και ψέλισα ελαφρώς κοκκινισμένος στα μάγουλα παραδεχόμενος την παλικαρίσια ήττα μου.

Είχα μαλακώσει. Είχα χάσει τα αντανακλαστικά μου. Και για πρώτη φορά εδώ και καιρό μένω άφωνος. Τρία δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν σαν αιώνας ώσπου να απαντήσω "κάτι" που μ' έκανε να χάσω τελείως το στυλ μου. Η κυρία Αποπάνω (χαϊδευτικά Νίτσα) χαμογέλασε τώρα συγκαταβατικά. Έμεινα να περιμένω. Είπιε ότι απέμεινε από το ποτό της. (Μπλιαχ με Bliah και ζάχαρη και ροζ. Ένα νοστιμότατο κοκτέιλ εν ολίγοις.) Έγλειψε μια σταγόνα από το κάτω χείλος της. Έβγαλε μια trident.*** Έβαλε μια trident****. Έβαλε liposan. Μετά μου 'κανε τη χάρη και μίλησε:

"Είσαι γλυκούλης τελικά". Και καθώς μου ξεχείλωνε τη μπλούζα τραβώντας με προς το μέρος της μου ξεχείλωσε και το αμήχανο χαμόγελο με ένα πολύ υγρό και ανατριχιαστικό τρόπο (με την καλή την έννοια) καταφέρνοντας έτσι να χώσει μέσα αυτή τη γλώσσα που τόσο θα λάτρευα για τις προσφορές της από εκεί και πέρα.

Με είχε του χεριού της!

*...ακολούθησε.

**...που προηγήθηκε.
***...απ' το κουτί.
****...στο στόμα.

Datura Dreaming

Η Μεταβλητή άλφα και ο Αμετάβλητος ο Μέγας ήταν αναστατωμένοι με κάτι.

Βυθισμένοι σε περισυλλογή σαν δύο μαλακές ντομάτες, μοιράζονταν μια ένωση ανάμεσα σε παράλληλα σύμπαντα - την παύση. Βουτούσαν στα λατομεία του μυαλού, κατακαλόκαιρο έξω. Η ζέστη κολλούσε στο δέρμα μου όσο τους παρατηρούσα.

Εντελώς τυχαία θα ανακάλυπτα μετά ότι είχα πετύχει και τους δύο σε ήρεμη φάση. Μετά θα ξαναρχίζανε. Αποσβολωμένος με το θέαμα και με σιγουριά για τον εαυτό μου (μιας και πάντα είχα απίστευτη αυτοπεποίθηση, δεν είχε να κάνει με τα σύντομα γεγονότα) προσχώρησα στην κουζίνα.

Εκεί με περιμένανε να με καλημερίσουν δύο λιμνούλες εμετού και δύο μισοάδεια φλιτζάνια από ένα κίτρινο ζωμό που δεν είχε και ιδιαίτερα καλή γεύση. Φλούδες αγκαθωτού φλοιού από καρπό Datura αφημένα στο τραπέζι. Ε και ένας ηλήθιος θα την ψιλιαζόταν.

Γέμησα δυο κανάτια νερό και περίμενα. "Πάλι τα ίδια" σκέφτηκα... φανερά εκνευρισμένος μαζί τους.

Ξαφνικά ξημέρωσε. Σηκώνομαι από το sleeping bag και το πρώτο πρωινό τραίνο περνάει φορτωμένο ζαχαρωτά και ένα σμήνος μέλισσες να το περιτριγυρίζει. Τινάζω το τσιγάρο και κόβω κλήση στον μαλάκα που πέρασε με κόκκινο. "Είμαι ή δεν είμαι τροχονόμος ρε γαμώτο;" Πάω να τινάξω τη στάχτη και.. Τι βλάκας! Δεν ήταν τσιγάρο... Ήταν ένα μπουκαλάκι νερό. "Ωραία και διψούσα". Ο λαιμός μου είναι πολύ στεγνός... Όσο και να πιω δεν ησυχάζω. Σεισμός! Κυπνάω στο αμάξι του Ξαδέρφου μου που έχει πατήσει τα 270 χιλιόμετρα ενώ το κοντέρ έχει σταματήσει να μετράει στα 220 και η βελόνα παίζει έτοιμη να σπάσει. Τρομοκρατημένος γιατί τον πήρε ο ύπνος. Μυρίζει. Αίμα. Και μέλι...

Βρίσκομαι ξανά στην κουζίνα. Με λούζει ο πυρετός. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω το παράξενο  ζεύγος να περιφέρεται με ξυλοπόδαρα. Κάπου κάπως βρέθηκαν δύο μαϊμούδες γιατί άκουγα τις φωνές τους. Σπάγαν πράγματα! Έπρεπε να προλάβω... Ανοίγω την πόρτα και βλέπω το παράξενο ζεύγος να περιφέρεται με ξυλοπόδαρα. Κάπου κάποιος έβαλε δύο μαϊμούδες στον επάνω όροφο. Άκουγα τις φωνές τους. Σπάγαν πράγματα. Έπρεπε να προλάβω... Ανοίγω την πόρτα. Μπροστά μου έχει συγκεντρωθεί το παράξενο ζεύγος μαζί με δύο ξυλοπόδαρα ο καθένας παραμάσχαλα και μου ορμάνε για να μου πάρουν τζούρα από το τσιγάρο. Από το στόμα τους βγαίνουν μέλισσες και το μόνο που ακούω είναι ένας βόμβος υψηλής συχνότητας. Ακούω δύο μαϊμουδες σπάγαν πράγματα στον πάνω όροφο. Έπρεπε να προλάβω να ενημερώσω το κανάλι γι' αυτό. Ανοίγω την πόρτα. Περπατάω πολλή ώρα στην έρημο και βλέπω μπροστά μου το κρεβάτι αναποδογυρισμένο.

"φγ*&&ρτγτυ" έγραφε με περιτώματα στον τοίχο.

____________







..........................



(είμαι στο μπαλκόνι)




))))))))))))))))))))))))))))))




....                    .......
        .......                      ..........


-Τελείωσε κιόλας το ρούμι;;;



________________________

Το πρώτο πάρτυ στα γρασίδια για φέτος...

Το πρώτο πλάνο ξεκίνησε 6.30 το πρωί σκανάρωντας τον ουρανό πάνω από μια Θεσσαλονίκη με το αίμα της αραιωμένο σε αλκοολικό διάλυμμα τσιγάρων, LSD, κοκαϊνών, Πανταζέος... κ.ο.κ. 

Έναν ουρανό ανοιξιάτικο και μυρωδάτο που το σκεφτόταν να πάει για οντισιόν αλλά ξύπνησε με hangover...

Τα ρουθούνια της άνοιξαν λίγο μετά την πρώτη τζούρα της από το τελευταίο τσιγαριλίκι της και ρούφηξαν καυσαέριο, υγρασία, λιμανίλα και γύρη εσπερειδοειδών γιασεμιού και πασχαλιάς... Τα μάτια της βάραιναν, σαν να έχουν κλείσει εδώ και ώρα και να μην το 'χουν καταλάβει, σαν να έκλεισε το PC και να ξέχασε κάποιος το πορτάκι του CD/DVD ανοιχτό ένα πράγμα...

Cut!

Το δεύτερο πλάνο ξεκίνησε από τα γκρι σταράκια της και κινήθηκε γήγορα και σε ζιγκ ζαγκ μέχρι τον αλμυρό ορίζοντα και άρχισε να σκαρφαλώνει στις βανίλιες του ξημερώματος. Κάπου προβάλει ο καπνός του joint μέσα στο πλάνο... Εκείνη τη στιγμή ήταν λές κι άνοιξε το κεφαλάκι της και καθάρισε από την καπναιθάλη της κοινωνικοποίησης που κουβαλά από τα γεννοφάσκια της... Μακάρι αλλά τι περιμένεις από άτομο που μόλις γύρισε από DUB/SKA/REGGES party στα γρασίδια του "Αστεροσκοπείου";

Cut!

Άτεχνο κοντινό στο ματωμένο και σαλιωμένο μπλαβί - κόκκινο - κίτρινο ρούφηγμα στον λαιμό της (πάει ταμάμ με το συγκεκριμένο σουτιενάκι που φοράει από κάτω). Δίπλα της ο Πωστονείπαμε την κοιτάει και λιώνει. "Οι γυναίκες είναι τόσο καύλα όταν καπνίζουν, ειδικά αν καπνίζουν μπάφο" σκέφτεται. Για κάποιον λόγο τον έπιασε μια ενοχή ότι ξεστόμισε κάτι το σεξιστικό. (ασχολήαστο )

Cut!

Το τσιγάρο γυρνάει. Χέρι χέρι. Κοντινό στην ανταλαγή του joint  με τρόπο που να παραπέμπει σε γνωστό fresco του Μιχαήλ του Αγγέλου. Γλάροι. Πρώτες ακτίνες του ήλιου. Καίνε. Αεράκι. Δροσίζει. Αλλά και βρωμάει. 

Kat!

Ακόμα παίζει μουσική στα γρασίδια... Είμαι πολύ μεθυσμένος για να βρω το κουράγιο αλλά θα τσιμπήσω τον Σταύρο για παρέα και θα ξαναπάμε...

Εντάξει... είπαμε. Δεν βιάζεσαι.

Σε ερωτεύτηκα. 

Να σου πω μια ιστορία... (ή "Σαν απάντηση")

Δεν έχεις να εξομολογηθείς. Είναι μειονέκτημα του να είσαι ελεύθερος.

Δεν παραληλείς, παραλληλίζεσαι... χωνεύεσαι... στροβιλίζεσαι και m-πνέεις.
"Συγνώμη" .... Για όσα δεν κατάφερε να αλλάξει ένας εραστής στα τριάντα χρόνια ζωής του πάνω στον χαρακτήρα του (εγωισμός, ευθιξία, αμέλεια) η "συγνώμη" είναι εκεί για να αγοράσει με πίστωση άλλο ένα μήνα αιματηρού καταπιεσμένου χθες*... συνεπώς, να προσπαθείς να το αποφεύγεις....

Μη προσκόλληση... τίποτα άλλο εδώ.


...και -αντίστροφα- η περιέργεια είναι καιρικό φαινόμενο... what's your point?
Εσύ είσαι κλαψομούνα (χωρίς "αστεράκια" τα αστεράκια μπαίνουν σε ρώγες.) εγώ είμαι κλαψοpenis... again, what's your point?

Ποτέ δεν είναι αργά για να (ξανα)περάσεις ευτυχισμένη παιδική ηλικία

και απλά να ήθελα να πω... ότι αν θες πάμε για καφεδάκι σήμερα.

*ήθελα να γράψω sex αλλά με διόρθωσε το υποσυνείδητο μέσω αυτόματης γραφής. δεν έχω λόγω να του πάω κόντρα. άγνωσται αι... βούλες Του.

Το έντερον μου ήμισι...

Η Μαύρη Αλίκη εκείνο το βράδυ προκαλούσε πολλά αντρικά βλέματα. Δεν έβαζε βέβαια ποτέ της προκλητικά ρούχα, -εξάλλου ανήκαν σε ένα κόσμο και ένα στυλ με το οποίο ήταν αρκετά μαλωμένη έλεγε- αλλά ήταν όμορφη! Κι ακόμα και ο πιο βιαστικός περαστικός θα πρόσεχε την ομορφιά της ηρωίδας μας, ακόμα και στα χειρότερά της.  Παρ' όλα αυτά εκείνο το βράδυ το είχε παρακάνει!

Ήταν άνοιξη και η Αλίκη ήταν ρομαντική ξανά! Εκείνος ο εξυπνάκιας ο συμφοιτητής της, έχοντας πρόσφατα μάθει ότι η σχέση της ζωής του τα έχει εδώ και τρεις μήνες με τον καλύτερό του φίλο, και θέλωντας να ξεχαστεί λίγο, επιτέλους της ζήτησε να βγούνε!

Ε!.. Η δικιά σου, έχει τρεις μέρες που φαντασιώνεται στιγμές τρυφερότητας, ρομαντικού σεξ, πονηρές στιγμές σε τουαλέτες μπαρ, 2 χρόνακια -το λιγότερο- σοβαρής, πολυεπίπεδης, καταπληκτικότατης ερωτικής σχέσης και αμοιβαία συναισθήματα... με ένα άτομο που τολμάει ακόμα να ονομάζεται Ευτύχης...

Τέελος πάντων! Πριν φτάσει στην είσοδο κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Κουκλάρα όπως πάντα! Πήρε βαθειά ανάσα και μπήκε στο μπαρ που έδωσαν ραντεβού.

Εγώ, κάπου εδώ, βάζω φωτιά στο τσιγάρο μου, ρουφάω μια γουλιά τσάι Υβίσκο από τα χεράκια της Ευαγγελίας, τραβάω τζούρα και κάθομαι πίσω. Ωραία μέρα... Αρώματα έξω, 95.8FM μέσα και... απ! Ο Χόρχε δεν είναι αυτός; Που πάει έτσι βιαστικός; Λοιπόν... συνεχίζουμε!

Ο Ευτύχης μιλούσε με τον DJ λίγο παραπέρα. Είχε μάθει τις ατάκες του για απόψε απ' έξω, είχε αλλάξει εσώρουχα, είχε κάνει μπάνιο, είχε αγοράσει προφυλακτικά επιβράδυνσης και συνέχιζε να καπνίζει με στυλ και σιγουριά τα στριφτά του τσιγάρα κρατώντας το ρούμι στο άλλο χέρι δίπλα στο "σκισμένο" "ροκ" μπλουτζίν του, προσπαθώντας να μην σκέφτεται την πρώην του.

Η Μαύρη Αλίκη, είχε φορέσει ένα πολύ κομψό μαύρο string, είχε μουλιάσει 3 ώρες στο μπάνιο, είχε βάλει πολύ Herbal Essences στα μαλλιά της για να μυρίζουν έντονα όταν πλησιάζει τυχαία για να του μιλήσει, είχε βαφτεί διακριτικά αλλά και πολύ γοητευτικά, είχε βάλει ένα ελαφρύ κραγιόν στα χείλη της, την καινούργια της ζακέτα, την αγαπημένη της τσάντα με την αγαπημένη της καπνοθήκη -"εκείνη με τον μικρό πρίγκηπα"- και το αγαπημένο μου άρωμα. Είχε δει 7 φορές το "You' ve got mail", είχε πάρει στα σοβαρά όλες τις συμβουλές της Ρούλας, της Χριστίνας και της Άννας και ανυσηχούσε από προχθές για το αν έπρεπε να τον αφήσει να την φιλήσει από το πρώτο ραντεβού. (Ω μα είσαι θεά ακόμα και όταν παίζεις τουρτοπόλεμο φορώντας τα ρούχα του παππού σου, ξεκόλλα! Τι σ' έπιασε ξαφνικά?! Τον φωνάζουν Ευτύχη, "hellooooo"! Από αυτό και μόνο... Ξεκόλλα λέμε!)

-Γεια σου Αλίκη...
-Γεια... τι κάνεις;
-Καλά είμαι, εσύ;
-Καλά κι εγώ...
-...
-...
-__
-...ρ..
-Ε;
-Τίποτα τίποτα... Κάτι ήθελα να πω αλλά άστο...
-Καλά.
-...Ε... τι θα πιεις;
-Μια vodka στιμμένο..

-Κοπελιά; Μια vodka στιμμένο θα φέρεις στην κοπελιά; 

Λοιπόν; για πες...
-Τι να πω; Τρέχω για τον Σχιαμόπουλο αυτόν τον καιρό, με αυτήν την κωλοεργασία, τελευταία στιγμή μου...

5 βότκες μετά...

-Εδώ μένω... καληνύχτα.

-Καληνύχτα...

3

2

1

πάμε!

-Εεε.. περίμενε... έλεγα μήπως ήθελες να ανέβεις πάνω (ωωωχ όχι Αλίκη, όχι αυτό... μην του κάτσεις από απόψε, μα καλά τι έχεις πάθει σήμερα;) για κανένααα.. καφεδάκιιι..;

-Α! Ναι γιατί όχι... (Σωστά μαλάκα! "γιατί όχι";; Δεν σε χάλασε..)

Έτσι ξεκίνησαν τα πράγματα...

Ακολούθησε μια τρίμηνη περίοδος, μέσα στην οποία -δεν ξέρουμε ακριβώς πότε- η Αλίκη κατάφερε και ερωτεύτηκε παράφορα τον μαλάκα μας και ο μαλάκας μας κατάφερε και τερμάτισε επιτέλους το Lords of Darkness  V.

Κάποια στιγμή χώρισαν. Η Αλίκη δεν πέρασε κανένα μάθημα. Είπιε πολύ αλκόολ. Αγόρασε 100 ευρώ χόρτο. Πέρασε το καλοκαίρι της σε μαγευτικές παραλίες με φωτιές ποτά και κιθάρες, κλαίγοντας ακόμα και όταν έπαιζαν τον Μικρό Προσκυνητή και άλλα παρόμοια που απεχθάνονταν κάποτε, βρίζοντας όλους τους άντρες της γης γιατί είναι γουρούνια με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβρη στην εξεταστική να τα ξαναφτιάξουνε και να χωρίσουν πριν καμιά βδομάδα σε παρόμοιες πάλι συνθήκες.

Λοιπόν... χθες μου είπε ότι της αρέσω πολύ και μου ζήτησε να βγούμε! Πετάω απ' την χαρά μου! Θα τα πούμε το βράδυ... Έχουμε 9.00 ραντεβού στην Καμάρα. 

Δεν ξέρω αλλά έχω ένα προαίσθημα ότι με την συγκερκιμένη θα πετύχει... Δείχνει να της αρέσω πολύ... Έτσι δεν είναι;

Η Σάρα (της κυρα-Νίτσας η κόρη)

Η Σάρα απολάμβανε τον πρωινό καφέ της. Ήταν σ’ εκείνη την ευαίσθητη ηλικία που υπήρχε ολόκληρο ζήτημα στο «απολαμβάνω τον καφέ μου». Ήταν φοιτή3. Ήταν επίσης καταδικασμένη να βιώνει παράξενες καταστάσεις όπως για παράδειγμα να μην μπορεί να τελειώσει ποτέ ένα τσιγάρο. Συνήθως τα άφηνε να καίγονται... Είχε δύο χρόνια να νιώσει πως είναι να ρουφάς την τελευταία γουλιά από ένα αφράτο τσιγάρο οπότε το να ρουφάς την τελευταία γουλιά από ένα μοναχικό καφέ, ήταν όντως «κάτι»!

«Πλικι πλικι πλικι» Είπε το λάπτοπ. «Έχετε mail».

Έξυσε το σπυράκι της στο πηγούνι και προσγείωσε αδιάφορα όλο της το είναι στο “Enter”.

Διάβασε.

Δεν κατάλαβε τίποτα.

Ξαναδιάβασε...

«Μμμάλιστα...» είπε.

Ξαναδιάβασε

Πήγε τουαλέτα.

Χωρίς να σκουπιστεί τινάχτηκε στον αέρα με έναν γλόμπο να φέγγει πάνω από το κεφάλι της και έτρεξε προς το λάπτοπ! Ξαναδιάβασε... Τώρα κατάλαβε! Το επεξεργάστηκε αυθόρμητα όσο ήταν στην τουαλέτα. Ότι δηλαδή αυτό το mail θα της άλλαζε για πάντα τη ζωή. Και όντως , την άλλη μέρα θα σταματούσε το κάπνισμα και θα έβρισκε δουλειά σε βενζινάδικο...

Αγαπητό Ημερολόγιο

Σήμερα πήγα μια βόλτα μέχρι τον φούρνο. Είχε ήλιο και δυνατό κρύο. Μια μετεορολογική ματαιότητα πλανιώταν στο κενό ανάμεσα στα σωματίδια ατμοσφαιρικού αέρα και σ' αυτά του εθιστικού Θεσσαλονικιώτικου καυσαερίου. Το κεφάλι μου ήταν σαν να κουβαλούσε ένα γλυπτό από πάγο που με κάθε τράνταγμα συγκρούονταν με τα κόκκαλα του κρανίου και προκαλούσε φριχτό πονοκέφαλο θυμίζοντας μου πόση ρακή κατέβασα χθες πριν αρχίσω τα ουίσκια, τα κρασιά, τις μπύρες, τις ρετσίνες, τους μπάφους, τα πάρτυ στα πανεπιστήμια και τα ανέκδοτα του Νίνο (no offence man, αν ποτέ διαρήξεις το ημερολόγιο μου, το ξες ότι μ' αρέσουν τ' ανέκδοτά σου). Το στόμα μου ήταν στεγνό και βρώμικο όσο και να έπλυνα τα δόντια μου χθες πριν κοιμηθώ. Μια στεγνότητα της οποίας η έντονη παρουσία προσέγγιζε φιλοσοφικά την έννοια του απόλυτου, και παρότι θυμάμαι ότι με το στομάχι μου τα πήγαμε άψογα χθες βράδυ νιώθω σαν να έχει ξεραθεί εδώ και δύο χρόνια ένα δυνατό σοκ εμετού πάνω στο σφουγγάρι της γλώσσας μου, ο οποίος δεν ξεπλύθηκε ποτέ από εκεί πάνω. Σιγοτραγουδούσα το Send in the Clowns, αλά Θάνος Ανεστόπουλος (δεν το προσπάθησα εννοείται, χθες τσίριζα όλο το βράδυ εξυπνάδες και είχα καπνίσει όλη τη Γη χωρίς φίλτρο, λογικό δεν είναι;).

Ξαφνικά φτάνω στον φούρνο! Τρίβω τα μάτια μου για να σταματήσω να βλέπω άσπρες κουκίδες στον χώρο και το πάτωμα να ανεβοκατεβαίνει σαν να πιάνουμε κάβο ντόρο.

-Καλημέρα! (Γυναικεία φωνή από πίσω).

Δεν δίνω σημασία. Ανοίγω το ψυγείο για να έχω μια καλύτερη εικόνα όσο θα προσπαθώ να θυμηθώ τι από αυτά που έχει εκεί μέσα ήθελα να πάρω. (Κακάο Νώντα! Κακάο. ΚΑΚΑΟ ΝΩΝΤΑ ΚΑΚΑΟΟΟΟΟΟ.... πφφφφ καλά δεν προσπαθώ άλλο)

Α! Ναι... ένα κακάο ήθελα.

Το παίρνω και πάω στο ταμείο με σκυφτό το κεφάλι.

Ξαφνικά σκαλώνω.. Κάτι ξέχασα...

Ναιι! Δεν ήθελα να πάρω κακάο απλά. Θα έπαιρνα πρώτα μια τυρόπιτα, αυτό ήταν το αρχικό σχέδιο, και το κακάο ήταν συνοδευτικό.. Οοοκ! Πάμε ξανά!

Συγκεντρώνομαι όσο μπορώ και κοιτάω στα μάτια την πωλήτρια.

Θα ήθελα και μία τυρ... (Oh! Dear God!!! Mary Mother and Sweet Lord Jesus from Machu Pichu!!!)

Ξαφνικά κολλάω διότι διαπιστώνω ότι η τύπισσα έχει μισό κεφάλι πορτοκάλι.

Άντε καλά ψέμματα...

Ξύπνησα στο σπίτι μιας φίλης και τραύλισα...

Καφέεεεε.....

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΕ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΑ (Σε Ρε διπλή ύφεση ίσως -αν και με τον συγκερασμό πλέον, δεν έχει και τόσο σημασία)

ΑΝΑΠΤΗΡΑΣ: Τσακ, τσαφ.
ΤΣΙΓΑΡΟ: κριτς

κριτς
κριτς κριτς

ΣΤΟΜΑ: ΦΦΦΦΦφφφφφφ
ΤΣΙΓ.: κριτς κριτς (ησυχία από δίπλα) κριτς κριτς κριτσκριτσκριτς (Τζούρες δυνατές. Μόρια άνθρακα χορεύουν τη Λίμνη της Πίσσας και παραπατάνε και στους βρόγχους σωριάζονται...)

ΚΑΦΕΣ ανεβαίνει στο ΚΑΛΑΜΑΚΙ

ΣΤΟΜ.: φΦΦΦΦΦΦΦΦφφφ
ΓΛΑΡΟΣ: Ιικκκ ιιικ.

ΚΑΛΑΜ:(Ψυθιρίζει, για να μην ακούσει κάποιος χριστιανός ότι τα πράγματα έχουν ψυχή.Εδώ που τα λέμε το Toy Story είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα) Πάμε πουθενά σήμερα;;;
ΑΦΡΟΣ: Που;
ΚΑΛΑΜ.:...
ΣΤΑΧΤΗ: Συγνώμη, πάλι έπεσα!
ΝΩΝΤΑΣ: Χμμμ μάλλον θα φτιάξω άλλο καφέ....

2άλογοι (ii) (ή "ΜπορώκαιμόνοςμουμετοKandoo")

_________________________________............_____________..............                   .......................

krats!... ..........            ...................
..................................................................κρακ..........................
..............................................!σσσ...
κριts?................. /(gloo γκλοο gkloo "pagakia  να βάλω;")...........
!κρικ!..........................................................


κρατςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςhhhhhhh.................................


-[Wow! Αυτό το βυνίλιο είναι πολύ παλιό...] Όχι. Μην βάζεις...
-Τελικά πόσα;
-Είχα ένα πολύυ μυστήριο όνειρο χθες....

σιωπή

για 30 δευτερόλεπτα
για 40 δευτερόλεπτα

για 40 δευτερόλεπτα συν όσο παίρνει σε μια δίνη από νερό λιωμένου πάγου να κάτσει κάτω

για 40 δευτερόλεπτα, μια στιγμή πτώσης λιωμένου πάγου, ένα τικ ρολογιού που δεν μετράει ακριβώς τα δευτερόλεπτα, και φαγκότο

για 40 δευτερόλεπτα, μια στιγμή πτώσης λιωμένου πάγου, ξεκούρδιστο τικ,καλά κουρδισμενό φαγκότο, ενός ξεκούρδιστου γέλιου σε Bb ελάσσονα. Adagio...

40"...

25'' ....  ..... .... 5''

4''

3'' (Ο κύριος Αγάθωνας στριφογύρισε το ποτήρι του πιάνωντάς το από τον πάτο όπως πολλάκις έχει δει σε ταινίες.

Ένας δέυτερος Σον Κόνερι αλά Τζέημς Μποντ ίσως;

Σε 2 μέτρα και 3 ίντσες από τώρα θα ανακάλυπτε ότι το έκανε ενστικτωδώς για να εντυπωσιάσει την νεαρά "Δεσποινίς Γιολάντα". Αλλά αυτό είπαμε θα ερχόταν μετά.)

2''

1''

0''(Το γεμάτο σκέψη και γοητεία -τρομάρα σου κύριε Αγάθωνα!- στρυφογύρισμα του ποτηριού διακόπτεται. Ξαφνικά Ποτήρι και Αγάθωνας αναρωτιούνται ποιος ζαλίζεται περισσότερο...).

-Σόρυ αφαιρέθηκα, πείτε μου για το όνειρο....

-Έβρεχε λέει.. και ήμουν μικρό παιδάκι, λέει. Κάτω από κάτι λαμαρίνες... πολύ ανατριχιαστικές.

 {87588778***&&***65*&^%$##__^...................................................................**&&*()

 ...Άκουγα θυμάμαι λεπτομερώς το τρίξιμό τους.

 [...blah blah]

 Και ξαφνικά μια κοπέλα πέρασε... Μια κοπέλα που σας έφερνε λίγο αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος τι σημαίνει αυ...

-Dean Martin ακούμε;

-Όχι Ela Fitzgerald απλά το πικάπ χάνει στροφές όταν αλλάζει ο καιρός... γέρασε κι αυτό μικρό μου. Σαν τον κωλόγερο που έχεις μπροστά σου.

-Ω όχι κύριε Αγάθωνα... Μην σκέφτεστε έτσι... Συ- συγνώμη... λέγατε το όνειρό σας.

-Χμμμ... αυτό πάνω κάτω.

Σχραααααααααααααααααααατς.

Η Βελόνα, παλιά φίλη με τον κύριο Αγάθωνα, επαναστάτησε για τις παραφωνίες που έφερνε στην μεταξύ τους ατμόσφαιρα και παραιτήθηκε από το χρίτσι χρίτσι της πάνω στο παλιό βυνίλιο αποφασίζοντας ότι δεν μπορεί να βοηθήσει τις καταστάσεις με τις χορευτικές της φιγούρες.

(!!!Καποιές γεννιές μεγάλωσαν χωρίς βινύλιο κύριε Αγάθωνα!!!... )

Δίνες αλκοόλ ξεχύθηκαν από έναν καταπιεσμένο αναστεναγμό του, και προχώρησαν 3 ίντσες ακριβώς ρισκάροντας να φτάσουν στην ευαίσθητη μύτη της "Δεσποινίς Γιολάντα" και να δυσαρεστήσουν τους οσφρητικούς τους υποδοχείς.

.
.
.
.
.
.
.
αλλά δεν το 'καναν.

-Θα βάλω ραδιόφωνο... Τελικά πόσα;
-Όχι όχι... πρόσεχε... Περίμενε, θα σου δείξω εγώ...

Και ο κύριος αγάθωνας τώρα κάλυψε άλλο ενάμησο μέτρο -στον άξονα του χρόνου- και άλλες δύο γουλιές Jack Daniel's -κατά μήκος του άξονα κοινωνικής προσέγγισης-, φέρνοντας τον εαυτό του μούρη με μούρη με το ραδιόφωνο και 30 εκατοστά από τα καυλιάρικα χείλη της "Δεσποινίς Γιολάντα".... (κάτι άρχισε να ψιλιάζεται τώρα ο κωλόγερος!).

-Βλέπεις; Αν γυρίσεις με δύναμη το κουμπί θα ξεκολλήσει... θέλει κι αυτό σέρβις. Νά έτσι πρέπει...

Και το κουμπί ξεκόλλησε...

Βασικά δεν ξεκόλλησε απλά... Τινάχθηκε και φώλιασε πάνω στον μπερέ ΤΗΣ!

Το χέρι του ταυτόχρονα προσγείωσε μία από τις γωνίες του στο ανατριχιαστικό μανικιούρ ΤΗΣ.

Το άλλο χέρι του κρατώντας ακόμα το άδειο ποτήρι  τινάχθηκε να μαζέψει το κουμπί-πρόσφυγα ρίχνοντας απερίσκεπτα μια σταγόνα αλκοολούχου ποτού στο ένα μάτι της. (Άουτς)

-Ωχ!
-Με συχωρείς...

(Ο μπερές ΤΗΣ πέφτει την στιγμή που ο κύριος Αγάθωνας έχει διανύσει τα 2 μέτρα και 3 ίντσες συνολικά που τον χώριζαν από μια μεγαλή συνειδητοποίηση και 2 γουλιές αλκοόλ παραπάνω, που θα κατέστελναν στην ηληκία του οποιαδήποτε υποψία στήσης θα του φαινόταν χρήσιμη αν η συνειδητοποίησή του έβρισκε ανταπόκριση σε οποιοδήποτε σύμπαν ανεκπλήρωτων πιθανοτήτων.)

Η Νεαρά σκύβει να τον πιάσει (τον μπερέ ΤΗΣ), προσέχωντας μην εκθέσει πρόστυχα το κωλαράκι της "και τι θα πει ο άνθρωπος".

Ενώ ο η καρδιά του Γέρου, τρέμει ωσάν το ψάρι. Μια ζαλάδα που δεν θυμίζει αιθανόλη τον τυλίγει, μαζί με μια κολώνια που θα την θυμάται για πά....

ΦΛουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυρπ!

(time reverse)

-Τελικά πόσα;

-Τι πόσα;

-Πόσα είναι τα κοινόχρηστα κύριε Αγάθωνα;

-Α! Ε...

Οδός Απ. Παύλου

Πάρε μια στιγμή το σπίρτο...
Ρούφα τη φλόγα του, μετά ανέβασέ την πάνω
και φέρε νικοτίνη.

Φέρε μου τα χείλη σου να με γαντζώσουν,
να φτάσω πάνω απ' τα δακρυγόνα μάτια
των πολιτισμένων.

Πριν σηκωθείς από 'δώ, σπάσε μου τα κόκκαλα γιατί εκεί μέσα θα πονάω
όταν η Απ. Παύλου θα είναι έρημη πια_ 5.00 το πρωί
θα με ξυπνάν στα ρώσικα στην τελευταία στάση
κι εγώ, απλά,
θα τεντώνομαι να φτάσω να χτυπήσω το κουδούνι σου.

Κάτι τρέμει μέσα σου γιατί δεν μ' άφησες να το ζεστάνω.
Νιώσε με, σε ικετεύω!
Θέλω πίσω τις ηδονές που ζήταγα.

Κι όταν ξεμένω από τσιγάρα,
να περνάς.
Να μου ανακατεύεις τα μαλλιά...
και να μου λείπεις.