Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Datura Dreaming

Η Μεταβλητή άλφα και ο Αμετάβλητος ο Μέγας ήταν αναστατωμένοι με κάτι.

Βυθισμένοι σε περισυλλογή σαν δύο μαλακές ντομάτες, μοιράζονταν μια ένωση ανάμεσα σε παράλληλα σύμπαντα - την παύση. Βουτούσαν στα λατομεία του μυαλού, κατακαλόκαιρο έξω. Η ζέστη κολλούσε στο δέρμα μου όσο τους παρατηρούσα.

Εντελώς τυχαία θα ανακάλυπτα μετά ότι είχα πετύχει και τους δύο σε ήρεμη φάση. Μετά θα ξαναρχίζανε. Αποσβολωμένος με το θέαμα και με σιγουριά για τον εαυτό μου (μιας και πάντα είχα απίστευτη αυτοπεποίθηση, δεν είχε να κάνει με τα σύντομα γεγονότα) προσχώρησα στην κουζίνα.

Εκεί με περιμένανε να με καλημερίσουν δύο λιμνούλες εμετού και δύο μισοάδεια φλιτζάνια από ένα κίτρινο ζωμό που δεν είχε και ιδιαίτερα καλή γεύση. Φλούδες αγκαθωτού φλοιού από καρπό Datura αφημένα στο τραπέζι. Ε και ένας ηλήθιος θα την ψιλιαζόταν.

Γέμησα δυο κανάτια νερό και περίμενα. "Πάλι τα ίδια" σκέφτηκα... φανερά εκνευρισμένος μαζί τους.

Ξαφνικά ξημέρωσε. Σηκώνομαι από το sleeping bag και το πρώτο πρωινό τραίνο περνάει φορτωμένο ζαχαρωτά και ένα σμήνος μέλισσες να το περιτριγυρίζει. Τινάζω το τσιγάρο και κόβω κλήση στον μαλάκα που πέρασε με κόκκινο. "Είμαι ή δεν είμαι τροχονόμος ρε γαμώτο;" Πάω να τινάξω τη στάχτη και.. Τι βλάκας! Δεν ήταν τσιγάρο... Ήταν ένα μπουκαλάκι νερό. "Ωραία και διψούσα". Ο λαιμός μου είναι πολύ στεγνός... Όσο και να πιω δεν ησυχάζω. Σεισμός! Κυπνάω στο αμάξι του Ξαδέρφου μου που έχει πατήσει τα 270 χιλιόμετρα ενώ το κοντέρ έχει σταματήσει να μετράει στα 220 και η βελόνα παίζει έτοιμη να σπάσει. Τρομοκρατημένος γιατί τον πήρε ο ύπνος. Μυρίζει. Αίμα. Και μέλι...

Βρίσκομαι ξανά στην κουζίνα. Με λούζει ο πυρετός. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω το παράξενο  ζεύγος να περιφέρεται με ξυλοπόδαρα. Κάπου κάπως βρέθηκαν δύο μαϊμούδες γιατί άκουγα τις φωνές τους. Σπάγαν πράγματα! Έπρεπε να προλάβω... Ανοίγω την πόρτα και βλέπω το παράξενο ζεύγος να περιφέρεται με ξυλοπόδαρα. Κάπου κάποιος έβαλε δύο μαϊμούδες στον επάνω όροφο. Άκουγα τις φωνές τους. Σπάγαν πράγματα. Έπρεπε να προλάβω... Ανοίγω την πόρτα. Μπροστά μου έχει συγκεντρωθεί το παράξενο ζεύγος μαζί με δύο ξυλοπόδαρα ο καθένας παραμάσχαλα και μου ορμάνε για να μου πάρουν τζούρα από το τσιγάρο. Από το στόμα τους βγαίνουν μέλισσες και το μόνο που ακούω είναι ένας βόμβος υψηλής συχνότητας. Ακούω δύο μαϊμουδες σπάγαν πράγματα στον πάνω όροφο. Έπρεπε να προλάβω να ενημερώσω το κανάλι γι' αυτό. Ανοίγω την πόρτα. Περπατάω πολλή ώρα στην έρημο και βλέπω μπροστά μου το κρεβάτι αναποδογυρισμένο.

"φγ*&&ρτγτυ" έγραφε με περιτώματα στον τοίχο.

____________







..........................



(είμαι στο μπαλκόνι)




))))))))))))))))))))))))))))))




....                    .......
        .......                      ..........


-Τελείωσε κιόλας το ρούμι;;;



________________________

2 σχόλια:

το χαμίνι είπε...

έχεις εξαιρετική ικανότητα στο να δημιουργείς έντονες και δυνατές εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη. Θέατρο του παραλόγου κι άγιος ο θεός, σουρεαλισμός για πάντα. Πολύ δυνατό!

Γιι σι ρι νιντι μι τι μπιζικι σι :)

Συνελεγμώνη είπε...

γουέλκαμ μπακ μαλακισμένε :P