Aller Retour

Ξύπνησε και μετά από μια μέρα ξαναξύπνησε.

Τα πρησμένα μάτια του πρωτοστατούσαν καφεγκρίζα όπως ήτανε και στις δύο μέρες. Στέλναν ηλεκτροχημικά σήματα θωλούρας και παρακμής στην ψυχή του εκεί βαθειά που σε πονεί και που σε σφάζει.

Αφού ασχολήθηκε με τις ασχολίες του έζησε μία και μόνο στιγμή: την απογευματινή ψύχρα στο πάρκο της γειτονιάς του πριν μπει πάλι στον κόσμο της φούντας.

Βυθίστηκε σε βαθειά όνειρα όπου κάποια γκόμενά του ήθελε να τα ξαναφτιάξουν. Κι εκείνος το ήθελε. Γι' αυτό ξύπνησε. Από ντροπή.

Και να σου τον τώρα να αναρωτιέται για όσα δεν έχει το κουράγιο να γελοιοποιήσει. Να αναρωτιέται...

Να αναρωτιέται γιατί η γρίπη των Τελευταίων Καιρών του βούλωσε τα πάντα. Μόλυνε το εσωτερικό του αυτιού του και έκανε φλεγμονή και ξέχασε να Αφουγκράζεται. Βούλωσε τα ιγμόρια τόσο πολύ που δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του και αναγκαζόταν να τα κρατάει τόσο κλειστά που το τρίτο μάτι του αποθαρύνθηκε και απομακρύνθηκε από το παρηκμασμένο πια βασίλειο της εικαστικής <_>. Έκλεισε το λαιμό του για να μην τραγουδάει στο ρυθμό του κόσμου. Aν και πρέπει να πούμε πως ούτε τόσο καλά τα έβγαζε πέρα ακόμα και στον ρυθμό του κόμσου ΤΟΥ.

Τi τον κρατούσε ζωντανό; Για κάποιο λόγο συνέχιζε να μυρίζει... 

Μια συγκεκριμένη κάστα μυρωδιών. Εκείνες που δεν θα τις δεις να κυκλοφορούν ανάμεσά μας και πολύ πλέον. Όχι τουλάχιστον με την δική μας συγκατάθεση. Γιατί που και που έχουν την τάση να ανακατώνονται ακόμα. Εκείνες που είναι εξώριστες από τα Hondos Center. Εκείνες που από το πρώτο μόριο μέχρι το τελευταίο ξυπνάνε όλες τις χριστιανικές μας αναστολές αλλά ποτέ όταν είμαστε μόνοι δεν μπορούμε να τους αντισταθούμε.

Ήταν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που ξυπνούσε και ήταν αλειμμένος με τα ξεραμένα αρώματα του αρχέγονου και ιδρωμένου ΣΕΞ. Της ασύγκριτης μυρωδιάς που αναβλύζουν τα μαλλιά μιας γυναίκας. Της μυρωδιάς του χώματος. Της μυρωδιάς της πρωινής ανάσας. Της μυρωδιάς της καφεϊνης που εξατμίζονταν από τα ούρα του. Της μυρωδιάς της πραγματικά καυτερής πιπεριάς, όταν έχει ευλογήσει το πιο νόστιμο πιάτο που ετοιμάζεσαι να φας. Της μυρωδιάς του ΣΕΞ για κλείσιμο της ημέρας.

Όλα αυτά του θυμίζαν μια ηχώ από μια ζωή που κάποτε ονειρεύτηκε στο ιδανικό της.

Έπειτα το νερό έπεσε από το πρόσωπο του. Σκέφτηκε ότι ήρθε η ώρα να σταματήσει να γκρινιάζει και να πάρει φόρα όπως έκανε άλλωτε και να βουτήξει στον γκρεμό. Έτσι κι αλλιώς ό,τι και να έκανε, ήξερε πάντα πως να διατηρείται aller retour.

Ναι! Αλλά τα ίδια έλεγε και χθες...