Πάρε μια στιγμή το σπίρτο...
Ρούφα τη φλόγα του, μετά ανέβασέ την πάνω
και φέρε νικοτίνη.
Φέρε μου τα χείλη σου να με γαντζώσουν,
να φτάσω πάνω απ' τα δακρυγόνα μάτια
των πολιτισμένων.
Πριν σηκωθείς από 'δώ, σπάσε μου τα κόκκαλα γιατί εκεί μέσα θα πονάω
όταν η Απ. Παύλου θα είναι έρημη πια_ 5.00 το πρωί
θα με ξυπνάν στα ρώσικα στην τελευταία στάση
κι εγώ, απλά,
θα τεντώνομαι να φτάσω να χτυπήσω το κουδούνι σου.
Κάτι τρέμει μέσα σου γιατί δεν μ' άφησες να το ζεστάνω.
Νιώσε με, σε ικετεύω!
Θέλω πίσω τις ηδονές που ζήταγα.
Κι όταν ξεμένω από τσιγάρα,
να περνάς.
Να μου ανακατεύεις τα μαλλιά...
και να μου λείπεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου