Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

2άλογοι (ii) (ή "ΜπορώκαιμόνοςμουμετοKandoo")


_________________________________............_____________..............                   .......................

krats!... ..........            ...................
..................................................................κρακ..........................
..............................................!σσσ...
κριts?................. /(gloo γκλοο gkloo "pagakia  να βάλω;")...........
!κρικ!..........................................................


κρατςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςhhhhhhh.................................


-[Wow! Αυτό το βυνίλιο είναι πολύ παλιό...] Όχι. Μην βάζεις...
-Τελικά πόσα;
-Είχα ένα πολύυ μυστήριο όνειρο χθες....

σιωπή

για 30 δευτερόλεπτα
για 40 δευτερόλεπτα
για 40 δευτερόλεπτα συν όσο παίρνει σε μια δίνη από νερό λιωμένου πάγου να κάτσει κάτω
για 40 δευτερόλεπτα, μια στιγμή πτώσης λιωμένου πάγου, ένα τικ ρολογιού που δεν μετράει ακριβώς τα δευτερόλεπτα, και φαγκότο
για 40 δευτερόλεπτα, μια στιγμή πτώσης λιωμένου πάγου, ξεκούρδιστο τικ,καλά κουρδισμενό φαγκότο, ενός ξεκούρδιστου γέλιου σε Bb ελάσσονα. Adagio...
40"...

25'' ....  ..... .... 5''

4''

3'' (Ο κύριος Αγάθωνας στριφογύρισε το ποτήρι του πιάνωντάς το από τον πάτο όπως πολλάκις έχει δει σε ταινίες.
Ένας δέυτερος Σον Κόνερι αλά Τζέημς Μποντ ίσως;

Σε 2 μέτρα και 3 ίντσες από τώρα θα ανακάλυπτε ότι το έκανε ενστικτωδώς για να εντυπωσιάσει την νεαρά "Δεσποινίς Γιολάντα". Αλλά αυτό είπαμε θα ερχόταν μετά.)

2''

1''

0''(Το γεμάτο σκέψη και γοητεία -τρομάρα σου κύριε Αγάθωνα!- στρυφογύρισμα του ποτηριού διακόπτεται. Ξαφνικά Ποτήρι και Αγάθωνας αναρωτιούνται ποιος ζαλίζεται περισσότερο...).

-Σόρυ αφαιρέθηκα, πείτε μου για το όνειρο....

-Έβρεχε λέει.. και ήμουν μικρό παιδάκι, λέει. Κάτω από κάτι λαμαρίνες... πολύ ανατριχιαστικές.
 {87588778***&&***65*&^%$##__^...................................................................**&&*()
 ...Άκουγα θυμάμαι λεπτομερώς το τρίξιμό τους.
 [...blah blah]
 Και ξαφνικά μια κοπέλα πέρασε... Μια κοπέλα που σας έφερνε λίγο αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος τι σημαίνει αυ...

-Dean Martin ακούμε;

-Όχι Ela Fitzgerald απλά το πικάπ χάνει στροφές όταν αλλάζει ο καιρός... γέρασε κι αυτό μικρό μου. Σαν τον κωλόγερο που έχεις μπροστά σου.

-Ω όχι κύριε Αγάθωνα... Μην σκέφτεστε έτσι... Συ- συγνώμη... λέγατε το όνειρό σας.

-Χμμμ... αυτό πάνω κάτω.

Σχραααααααααααααααααααατς.

Η Βελόνα, παλιά φίλη με τον κύριο Αγάθωνα, επαναστάτησε για τις παραφωνίες που έφερνε στην μεταξύ τους ατμόσφαιρα και παραιτήθηκε από το χρίτσι χρίτσι της πάνω στο παλιό βυνίλιο αποφασίζοντας ότι δεν μπορεί να βοηθήσει τις καταστάσεις με τις χορευτικές της φιγούρες.
(!!!Καποιές γεννιές μεγάλωσαν χωρίς βινύλιο κύριε Αγάθωνα!!!... )

Δίνες αλκοόλ ξεχύθηκαν από έναν καταπιεσμένο αναστεναγμό του, και προχώρησαν 3 ίντσες ακριβώς ρισκάροντας να φτάσουν στην ευαίσθητη μύτη της "Δεσποινίς Γιολάντα" και να δυσαρεστήσουν τους οσφρητικούς τους υποδοχείς.
.
.
.
.
.
.
.
αλλά δεν το 'καναν.

-Θα βάλω ραδιόφωνο... Τελικά πόσα;
-Όχι όχι... πρόσεχε... Περίμενε, θα σου δείξω εγώ...

Και ο κύριος αγάθωνας τώρα κάλυψε άλλο ενάμησο μέτρο -στον άξονα του χρόνου- και άλλες δύο γουλιές Jack Daniel's -κατά μήκος του άξονα κοινωνικής προσέγγισης-, φέρνοντας τον εαυτό του μούρη με μούρη με το ραδιόφωνο και 30 εκατοστά από τα καυλιάρικα χείλη της "Δεσποινίς Γιολάντα".... (κάτι άρχισε να ψιλιάζεται τώρα ο κωλόγερος!).

-Βλέπεις; Αν γυρίσεις με δύναμη το κουμπί θα ξεκολλήσει... θέλει κι αυτό σέρβις. Νά έτσι πρέπει...

Και το κουμπί ξεκόλλησε...
Βασικά δεν ξεκόλλησε απλά... Τινάχθηκε και φώλιασε πάνω στον μπερέ ΤΗΣ!
Το χέρι του ταυτόχρονα προσγείωσε μία από τις γωνίες του στο ανατριχιαστικό μανικιούρ ΤΗΣ.
Το άλλο χέρι του κρατώντας ακόμα το άδειο ποτήρι  τινάχθηκε να μαζέψει το κουμπί-πρόσφυγα ρίχνοντας απερίσκεπτα μια σταγόνα αλκοολούχου ποτού στο ένα μάτι της. (Άουτς)

-Ωχ!
-Με συχωρείς...

(Ο μπερές ΤΗΣ πέφτει την στιγμή που ο κύριος Αγάθωνας έχει διανύσει τα 2 μέτρα και 3 ίντσες συνολικά που τον χώριζαν από μια μεγαλή συνειδητοποίηση και 2 γουλιές αλκοόλ παραπάνω, που θα κατέστελναν στην ηληκία του οποιαδήποτε υποψία στήσης θα του φαινόταν χρήσιμη αν η συνειδητοποίησή του έβρισκε ανταπόκριση σε οποιοδήποτε σύμπαν ανεκπλήρωτων πιθανοτήτων.)

Η Νεαρά σκύβει να τον πιάσει (τον μπερέ ΤΗΣ), προσέχωντας μην εκθέσει πρόστυχα το κωλαράκι της "και τι θα πει ο άνθρωπος".
Ενώ ο η καρδιά του Γέρου, τρέμει ωσάν το ψάρι. Μια ζαλάδα που δεν θυμίζει αιθανόλη τον τυλίγει, μαζί με μια κολώνια που θα την θυμάται για πά....

ΦΛουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυρπ!
(time reverse)

-Τελικά πόσα;
-Τι πόσα;
-Πόσα είναι τα κοινόχρηστα κύριε Αγάθωνα;
-Α! Ε...

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Οδός Απ. Παύλου

Πάρε μια στιγμή το σπίρτο...
Ρούφα τη φλόγα του, μετά ανέβασέ την πάνω
και φέρε νικοτίνη.

Φέρε μου τα χείλη σου να με γαντζώσουν,
να φτάσω πάνω απ' τα δακρυγόνα μάτια
των πολιτισμένων.

Πριν σηκωθείς από 'δώ, σπάσε μου τα κόκκαλα γιατί εκεί μέσα θα πονάω
όταν η Απ. Παύλου θα είναι έρημη πια_ 5.00 το πρωί
θα με ξυπνάν στα ρώσικα στην τελευταία στάση
κι εγώ, απλά,
θα τεντώνομαι να φτάσω να χτυπήσω το κουδούνι σου.

Κάτι τρέμει μέσα σου γιατί δεν μ' άφησες να το ζεστάνω.
Νιώσε με, σε ικετεύω!
Θέλω πίσω τις ηδονές που ζήταγα.

Κι όταν ξεμένω από τσιγάρα,
να περνάς.
Να μου ανακατεύεις τα μαλλιά...
και να μου λείπεις.